STACJA III – PAN JEZUS PO RAZ PIERWSZY UPADA

Belka pionowa była już na miejscu, Ty niosłeś tylko tę poziomą – ale skoro tamta mogła już tam być, to mogła również i ta. Pomysł, by skazaniec niósł krzyż na swoich ramionach na miejsce kaźni, służył temu, by upokorzyć skazanego. Wiadomo było przecież z góry, że skazany prędzej, czy później upadnie na swej drodze. Ten ciężar obiektywnie przekraczał możliwości każdego skazanego (szczególnie, jeśli skazany był poddany wcześniej dodatkowej karze chłosty) – skoro dla dzisiejszych budowlańców kilka kroków z takim ciężarem, to za dużo, to co dopiero cała droga od pałacu Piłata na Golgotę (500 m).

Upadłeś więc w końcu – ku upokorzeniu swemu i radości gawiedzi.

Ewangelie co prawda nic nie wspominają o Twoim upadku – nie ma jednak najmniejszych wątpliwości, że tak właśnie było. Czy jednak rzeczywiście byli tacy, którzy się z Ciebie naigrywali, że co to za król, który sam nosi ciężary, a potem pod nimi upada? – tego nikt nie wie. Jednak wyjątkowo łatwo przychodzi nam wyobrażenie tej sytuacji – to było wpisane w ten scenariusz.

Jednak to, co naprawdę ważne Jezu, to to, że powstałeś!

W scenariuszu szatana, jaki on dla nas pisze, są same nasze upadki. Ten scenariusz nigdy się nie spełni, o ile tylko w odpowiednim momencie potrafimy zwrócić się do Ciebie. Najczęściej jednak jesteśmy przekonani, że sami damy sobie radę – jesteśmy zadufani w sobie, a z tego cieszy się tylko szatan – przez to upadamy.

Jezu, Ty pokazałeś nam, że zawsze można powstać – wspieraj mnie proszę, gdy i ja próbuję tego dokonać.

2 odpowiedzi na “STACJA III – PAN JEZUS PO RAZ PIERWSZY UPADA”

  1. Nas na ziemię powala pycha. Trzeba prosić PANA o łaskę pokory, wtedy będziemy silniejsi. Nie znaczy to, że od razu nie upadniemy, ale ucząc się pokory od JEZUSA i MATKI damy radę powstawać.

Możliwość komentowania została wyłączona.