(12) Jako więc wybrańcy Boży – święci i umiłowani – obleczcie się w serdeczne współczucie, w dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, (13) znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby ktoś miał coś do zarzucenia drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy.
(14) Na to zaś wszystko [przywdziejcie] miłość, która jest spoiwem doskonałości. (15) A w sercach waszych niech panuje pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani w jednym Ciele. I bądźcie wdzięczni. (Kol 3)
Pełne drugie czytanie to wersy od 12 do 21. Urwałem wcześniej, by uwydatnić te myśli, od których zaczyta się to czytanie. Bo to miłość jest najważniejsza, jest spoiwem doskonałości, jak to określił św. Paweł. Jej owocem jest pokój w naszych sercach. Ale uwaga – tu bardzo ciekawe słowa: do którego też zostaliście wezwani w jednym Ciele.
I na koniec to, o czym tak łatwo zapominamy: I bądźcie wdzięczni. Wszystko, co mamy, mamy dzięki Niemu – i o tym nie wolno nam nigdy zapominać.