Wydawać by się mogło, prosta czynność, wykonywana od lat – otwarcie szampana. Pytam się, czy to już, a gdy właściwa godzina nadchodzi, próbuję otworzyć. Tymczasem korek ani drgnie. Przykładam co raz większą siłę, a on nic. Wreszcie urywa się wszystko to, co jest ponad butelką (to było najprawdziwszy korek z najprawdziwszego korka).
Przycinam nożem resztkę na równo z butelką i biorę zwykły otwieracz do win. Obawiam się nieco, co się stanie, jak już korek wyciągnę, jak bardzo wszystko się pozalewa. Ale co tam, dwunasta już dawno minęła, a szampan wciąż nieotwarty. Wreszcie korek wychodzi, a z butelki nic samo się nie wydobywa. Zdejmuję otwieracz i nalewam do kieliszków.
Żona zyskała kolejny dowód na to, że ma męża, który do niczego się nie nadaje – nawet tak prostej rzeczy, jak otwarcia szampana na czas, nie potrafi wykonać.