Post Scriptum
6 O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem! 7 A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie. (Flp 4)
Jeśli wydaje się nam, że to my jesteśmy panami naszego życia, to nikogo o nic prosić nie będziemy; jeśli jednak prawdziwie uznamy, że to On jest naszym Panem, to w KAŻDEJ sprawie będziemy zdawać się na Niego.
1 Chcę zaśpiewać memu Przyjacielowi
pieśń o Jego miłości ku swojej winnicy!
Przyjaciel mój miał winnicę
na żyznym pagórku.
2 Otóż okopał ją i oczyścił z kamieni
i zasadził w niej szlachetną winorośl;
pośrodku niej zbudował wieżę,
także i tłocznię w niej wykuł.
I spodziewał się, że wyda winogrona,
lecz ona cierpkie wydała jagody.
(Iz 5)
Jakim jestem owocem? Czy aby nie cierpką jagodą?
Czasami wydaje się nam, że to my stworzyliśmy świat, że wszystko podlega naszej władzy, że to my jesteśmy panami świata.
Czasami Pan nie ma innego wyjścia niż sprawić, by wszystko szło nam jak po grudzie, byśmy zauważyli, że to jednak On jest Panem.
7 lecz ogołocił samego siebie,
przyjąwszy postać sługi,
stawszy się podobnym do ludzi.
A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka,
8 uniżył samego siebie,
stawszy się posłusznym aż do śmierci –
i to śmierci krzyżowej.
(Flp 2)
Niedawno u Basi była notka nt. boskości Jezusa – tu mamy kolejny cytat, który nie pozostawia żadnych wątpliwości. Św. Paweł pisze wyraźnie, że Chrystus był jedynie „podobnym do ludzi”; pisze też „A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka”. Skoro „podobnym do ludzi”, to sam człowiekiem nie był, skoro „A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka”, to człowiekiem nie był.